De luxe stad in de woestijn

3-11: vandaag staat een dagje relaxen op de agenda. Na eerst lekker uitgeslapen te hebben, haal ik bij de supermarkt even een ontbijtje. Mijn rugzak is gevuld met allemaal spullen voor een dagje strand. Ik pak de bus (begin al aardig door te krijgen hoe het OV werkt) en ga richting het dichtstbijzijnde strand. Uit de bus bij de juiste halte nog klein stukje en ik zou bij het strand zijn. Maar nergens strand te zien. Wel een hele hoge muur waar volgens mij het strand moet zijn. Ik zie nog een stel lopen met strand spullen en ik vraag aan hun of zei weten waar het strand is. Net zoals mij kunnen zij het strand niet vinden. Ik zie twee mannen aan het werk en vraag aan hun waar de ingang van het strand is. Het enige wat ze zeggen is: closed!
Het hele strand blijkt te zijn gesloten en het eerst volgende strand ook. 8 km verderop is er wel een strand. Lopen is geen optie met 36 graden en mijn buskaart heeft ook niet meer voldoende tegoed.
Een taxi dan maar. Het stel wat ik tegen ben gekomen wil wel een taxi delen, dus dat scheelt weer. Het blijkt een stel uit Hongaars stel te zijn die een week op vakantie is. Even wat aanspraak want veel Europesche toeristen kom ik niet tegen.
Na 20 min met de taxi kom ik aan bij het strand van burj al araab. Het enige 7 sterren hotel van de wereld met daar achter het palm eiland.
Die kunnen ook weer van mijn lijstje van; nog te zien.

Het strand is best rustig en ik kleed mij snel om in 1 van de kleedhokjes die op het stand aanwezig zijn. Zo voor de eerste keer mijn zwembroek aan, ik denk niet dat het de laatste keer is de komende 3 maanden