Dagje rijden

14-11: mijn dagen in Picton zijn voorbij gevlogen. Dit plaatsje heeft zoveel meer te bieden dan alleen maar de veerboot naar het Noordereiland. Ik geniet extra van mijn laatste ontbijt en vraag nog om extra kopje koffie. Dan pak ik mijn spullen en gooi ze in mijn auto. Ik zeg gedag tegen Ian en Janet en stap in mijn auto, op weg naar de volgende bestemming. Ik neem vandaag de toeristisch route langs de kust. Deze weg is echt heel gaaf en een echte weg voor liefhebbers van auto rijden.

In Nelson maak ik mijn eerste lange stop. Deze "town" is echt leuk en gezellig met allemaal winkeltjes en cafés. Het is denk het leukste plaatjes die ik tot nu toe gezien heb. Even een lekker broodje scoren en een kop koffie. Beide is zo geregeld want er zijn genoeg plekken met prima broodjes hier. Na een korte wandeling door het dorpje loop ik richting het strand. Volgens mij heb ik wat kitesurfers gespot en dat is altijd leuk om naar te kijken. Het is één van de weinige plekken waar ze hier kitesurfen. Het strand is erg rustig maar dat komt misschien ook omdat het bewolkt is geworden. Na een tijdje lijkt het mij een goed plan om mijn reis te vervolgen. Het laatste stuk richting Matouka is niet heel bijzonder maar er is als nog genoeg te zien.

Het bordje Matouka betekend mijn eind bestemming voor vandaag. Eerst even langs het visitors center om wat informatie op te halen over de omgeving en activiteiten. Achter de balie staat Iris, een Nederlandse dame die mij veel over de omgeving kan vertellen. 15 minuten later heb ik een kajaktrip voor morgen geboekt, een helikopter vlucht met hike op de gletsjer in Franz Josef en heb ik een hostel geboekt voor de komende nachten. Het is maar 2 minuten rijden naar mijn hostel, dus eerst maar even wat boodschappen halen. Alles is dichtbij elkaar in dit plaatsje wat tevens het laatste plaatsje is voordat je het Abel tasman park in gaat. Boodschappen is zo gedaan en een paar tellen later meld ik mij bij de receptie van het hostel. Prima hostel met een gezellige zit en 4 persoonskamers. Ik pak het onderste bed en maak kennis met Jill uit Duitsland. Later blijken er nog twee dames op de kamer te slapen. Hopelijk snurken de dames niet